Selamlar,

Erdoğan’ın logosu piyasaya çıktı. Logoya gelmeden önce bi konuyu netleştirelim. Bu seçimin bir Cumhurbaşkanlığı seçimi olmayacağını belirtmekte fayda var. Evet, bu seçim kesinlikle Cumhurbaşkanlığı seçimi olmayacak. Bu seçim Başkanlık seçimi olacak. Erdoğan bunun sinyallerini epeydir veriyordu zaten de şimdi yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başladı. Twitter’daki bu #etiket olayı özetliyor bence. #yenitürkiyeninbaşkanı

Bundan bir sene önce gezi olayları sırasındaki gözlemlerimi bir pazarlamacı bakış açısıyla kaleme alırken Başbakan’ın iletişimden anlamıyor olmadığını, “Bu sefer fena çuvallamadığını” ve bir “var-yok” seçimi için alt yapı hazırladığını yazmıştım. Özetle şöyle demiştim:

“Siyasi iletişimde yeni bir deterjan lanse eder gibi ya da bir ürün reklamı yapar gibi iletişim kurgulayamazsınız. Taraf bulmanız ve taraftar yaratmanız gerekir (Kaldı ki pek çok Amerika menşeli ticari marka taraf yaratmayı başarabilmiştir. Bu konuyu Zıtlıklar Bir Birini Var Eder (2009) başlıklı yazımda daha detaylı ele almıştım). Futbol takımı taraftarı olmak da buna benzer. Marka tercihinin rasyonel kriterlere dayanmadığı ya da dayandırılmak istenmediği durumlarda, tercih “Taraf Seçtirme” yoluyla yapılır. Bu, kişileri iki taraflı bir seçim yapma yoluna soktuğu için diğer alternatifleri elemeyi sağlar. Çünkü iki kutuplu bir dünya yaratılmıştır. Bitaraf olma şansı ise bu nedenle çok düşüktür.”

Şu gün geldiğimiz noktada planın uygulanmaya başladığına şahit oluyoruz. Başkanlık modelinin de bu seçim sürecinde, insanların konuya ilgilerinin üst düzeye çıktığı bu zamanda, masaya yatırılacağına kesin gözüyle bakıyorum. Cumhurbaşkanı’nın yetkilerinin konuşulacağı da kesin. İnsanlara Cumhurbaşkanlığı ve Başbakanlık makamlarının teke indirilmesinin rasyonelleri bu şekilde anlatılacak. Ve Başbakan’ın bugünkü konuşmasından bir cümle:

“Cumhurbaşkanı tarafsız olsun derken esasen devletin tarafında milletin karşısında durmasını istiyorlar.”

Başbakan seçim konuşmasında Cumhurbaşkanı’nın bundan kelli “Daha aktif” olacağının mesajlarını da veriyor. Paralel yapıyla mücadele etmekten tutun da çözüm sürecine kadar işin içinde olacağını belirtiyor. Bunu da gayet güzel bir şekilde Cumhurbaşkanı’nı artık halkın seçecek olmasına bağlıyor. Yani mantık çok basit ve akıllıca. Öncekileri halk seçmediği için kısıtlı yetkisi vardı ve iyi ki de öyleydi. Şimdi her şey değişecek.

“27 Mayıs’ın bir izi daha siliniyor. Cumhurbaşkanlığının milleti temsil eden makam olmasıyla Türkiye vesayet zincirinin en önemli halkasından kurtuluyor.”

“Cumhurbaşkanı cumhuriyeti cumhuru ve cumhurun birliğini temsil eder. Kimse kimseyi aldatmasın. Devletin bütünlüğünü sağlamak cumhurbaşkanının en önemli vazifesidir. Halk tarafından seçilmesi cumhurbaşkanlığı makamına güçlü meşruiyet sağlayacak bu sayede bu makam asıl anlamını bulacaktır. Sağlıklı bir denge kurulacak ve denetleme imkanı olacak. Kamu kurumları da buna göre hareket edecek Türkiye’nin geleceği için verimli çalışacaktır.”

Başbakanın konuşmasını dinlemediyseniz metni mutlaka okuyun. Çoğu zaman cuma vaazlarında bile bu kadar dua yok. Konuşmasında bu kadar dini bir ağırlığın bulunması hem rakibinin güçlü kasını hafifletmek çabası hem de Allah gibi, hemen hemen hiç kimsenin itiraz edemeyeceği, bir gücün yanında görünme isteğindendir. Yani onu seçen İslam’ı seçmiş gerçek mümin olacak. Onu seçmeyen ise Gezici, camide içki içen anarşist kesimin bir parçası olacak.

Logoya gelince. Logoyla ilgili söyleneceklerin bir kısmını Ali Saydam bu linkte Söylemiş. Tabi kendisi bir grafik tasarımcı değil  ve uzmanlığı bu yönde değil. Bu nedenle bir iletişimci gözüyle, verdiği mesajlara göre değerlendirmiş.

Burada bence “Hazırlıklı olma” tespiti çok doğru. Başbakan kesinlikle daha hazırlıklı girecek görünüyor seçime. Ekmeleddin İhsanoğlu’nun bir logosu, bir seçim vaadi (henüz) yok. Olsa bile ne yazık ki daha iyi olacağına dair bir umudum yok.

Erdoğan logosunun Obama’nınkine benzemesi de çok önemli değil. Mesaj taşıyan bir logo olması artı bir değer. Çünkü Obamayla aynı seçime girecek değiller. Asıl mesele Ekmeleddin İhsanoğlu’nun logosunun benzememesi. Farklı mesajlar içermesi ve ayrışması. Ha, Obama’nınkine benzemese daha mı iyi olurdu. Evet daha iyi olurdu. Peki bu benzerlik seçimin sonucunu etkiler mi: %0.0000

Bakalım iletişim stratejilerinde zevk veren şeyler görecek miyiz.

Geçtiğimiz hafta bir müşterimiz için Antep’e gittik. Baklavası, lahmacunu ve kebabıyla ünlü, o Anadolu’nun sanayi devi şehrine… Oralarda yaşayan bir müşteri adayımız da bizi misafir etti sağ olsun. Haliyle dönüşte bir baklava almadan dönmeyelim dedik. Baklavacıya girip bakınırken bir arkadaşımın yaşadığı deneyim aklıma geldi ve şunu sordum:

– 4 tane yarım kilo şu baklavadan alacağım.
Adam bir taraftan tartmaya başlar. Ilk paketi teraziye koyar. 510 Gr. Elemana uzatır paketletmek için.
-Kutunun darasını düşmüyor musunuz?
(Bu pek çok kişiye “ucuz” ve “Kayserili” bir yaklaşım gibi gelebilir. Anlarsınız birazdan.)
– Yok düşmüyoruz. Brüttür bizde fiyatlar.
– Niye? Kilosu 60 liraya kutu niye satıyorsun bana?
– Valla ilk defa birisi bunu istiyor abi.
– Iyi de bu adil mi sizce. Kaç gr o kutu?
– 30 gr falan?
– Bi koy bakalım?
– Kutuyu tek başına mı?
– Evet.
Terazi: 70 gr.
– Bak 70 gr geldi. Hepsini 570 gr yapman lazım.
Bu sırada 2. paketi de hazırlayıp uzatmıştı genç paketciye ama uyardım.
– Arkadaşım onları geri aç. O paketler eksik.
– Abi olur mu öyle şey.
– Olmaz mı?
– Olmaz abi herkes öyle yapıyor?
– Herkes yapınca doğru mu oluyor? Kalsın abi. Antepten baklava almıycaz demek ki.

Koçak’tan çıkıp yanındaki Güllüoğlu’nda da aynı olayı tartışınca adam bana denettirmek için verdiği baklavanın parasını istedi 🙂 50 lira verfim 49 lira iade etti. 3. baklavacıda da aynı sorunu yaşadım.

Kilosu 60 lira olan baklavadan alınca 2 kiloda 280 gr kutu almış oluyorsun. Hem de onun da  kilosu 60 lira! Kutuculardan ağır kutu talep ettiklerine de eminim (kutucu tanıdıklarım var). Ve bunu “herkes” yaptığı için haklı gören bir zihniyet… Adalet, hak, insan umurlarında değil. Inşallah batıp gidersiniz bu zihniyetteki Kayserili pastırmacılar, Antepli baklavacılar, pastaneler ve diğer yöresel lezzetleri sahtekarlık altına alanlar. Yarım kilo baklava alana 4 liraya kutu giydirenler. Inşallah batarsınız da yerinizi dürüst insanlar alır.

Selamlar,

Bir yere gideceğim zaman, özellikle de yaz zamanı Pegasus biletlerine bakan herkes gibi ben de aynı şeyi söylüyorum. “İyi de Pegasus, ucuzum diyorsun ucuz değilsin ki?”

Havacılık sektöründe fiyatlandırma doluluk oranına göre yapılıyor bildiğiniz gibi. Yani uçak doldukça fiyat artıyor. Bazı dönemlerde de fiyatlar hep yüksek. Arz-talep meselesi… Bunun eleştirilecek bir tarafı yok. Bayramda ucuz uçmak istemek biraz şımarıklık oluyor. Burada Pegasus’un son bir yıl içinde yaptığı değişiklikleri ve iletişim stratejisini masaya yatıracağım, sektörün sorunlarını değil.

Marka vaadi ortaya konulurken, eskiden daha rasyonel davranılırmış. Mesela pazarlamanın ilk geliştiği FMCG’de de işler bu şekilde yürümüş ve yürümeye de devam ediyor. Ariel ve OMO’nun ikisi de “Daha iyi leke çıkarmak” üzerine oynadı uzun zaman. Ariel dedi ki ben daha iyi çıkarıyorum, OMO dedi ki hayır ben daha iyi çıkarıyorum. Sonra günün birinde OMO çıktı ve olayın duygusal boyutuna dokundu; “kirlenmek güzeldir”. “Kirlenmek güzeldir” direkt leke çıkarmak konusunda bir iddia ortaya atmıyor ama şunu diyor “Sen kirlenmekten korkma, ben varım, lekeleri çıkarır temizlerim. Hayatın tadını çıkar.” Tam bilgim olmasa da bu kampanyanın hayata geçtiği 2008 yılından bu yana OMO’nun güç kazandığını sanıyorum.

Rasyonel vaatlerle farklılaşmak markalar için ilk etapta kolay bir yoldur. Vaadinizi tam ve iyi gerçekleştiriyorsanız hızlı yol alırsınız. Ancak taklidi kolay ve dolayısıyla da ikame riski yüksektir. Yani “Ben hızlıyım, beni seç” derseniz, başkası da aynı hıza eriştiğinde “Ben de hızlıyım, hem de daha ucuzum” diyebilir. Yarış rasyonel platforma indikçe tüketicinin farkı algılaması kolaylaşır, markaların ayrışması zorlaşır. Bazı ürünler için rasyonel kriterler olmazsa olmazdır. Bir bilgisayar alırken işlemci hızı, hafızası ya da görüntü kalitesi önemli kriterlerdir. Araç alırkense yakıt tüketim miktarı, kaç kapılı olduğu, fiyatı, vergisi, yedek parça bulunurluğu gibi konular önemlidir ancak otomotiv markaları tasarım konusunda yaptıklarıyla olayı duygusal boyuta çok iyi taşır ve farkını ortaya koyar. Parfüm alırkense tamamen duygusallık vardır.Kalıcılıktan öte, koku gelir, yaşam tarzı gelir. Kokusunu beğenmediğin bir ürünü sırf kalıcı diye asla almazsın (kadınlar hiç almaz ama erkeklerden çok da emin değilim). Bu nedenledir ki parfüm markaları tamamen duygusal mesajlarla kendi kitlesini yaratmaya çalışır.Kızların üstüne düşmesini isteyen seks meraklısı bir erkek misin yoksa tam bir centilmen mi? Seçimini yap.

Asıl konumuza dönecek olursak, Pegasus çıktığı ilk günden bu yana rasyoneliteyi bazı alanlarda iyi işleyerek fark yarattı. Bunların içinde ucuzluk yer alsa da “zamanında kalkış” ve “en genç filo” gibi kriterler ağırlığını hiç azaltmadı. Başarılı yeniliklere de imza attı. Uçakların üstüne çalışanlarının kız çocuklarının adını yazması bile büyük bir mesaj içeriyor. Ancak marka, son zamanlarda, eskiden hiç yapmadığı kadar “Ucuzluk” mesajı vermeye başladı. Bunun yanlış olduğunu düşünüyorum. Bizzat ben THY’nin Pegasus’tan daha ucuz olduğu durumlarla çokça karşılaşıyorum. “Ucuz” kelimesi markalar için çok tehlikeli bir silah. Karşıdakini vurabilir ama pek ala elinde de patlayabilir. Çok dikkatli ve yerinde kullanılması lazım. Ucuzlukla ilgili sorun çok rasyonel olması, tercih faktöründe önemli yer etmesi de yine bundan. 9 dünyanın her yerinde 10’dan daha küçük. Dolayısıyla Pegasus “Ucuzum” dediği zaman ucuzsa satar ama rakiplerinin ondan daha ucuz olduğu durumların her birinde kendi bacağına kurşunu sıkar.”Uçmanın kolay yolu” ve “Pegasusla daha çok yaz” gibi dolaylı ucuzluk çağrışımları bu nedenle daha doğrudur. Özellikle biletlerin hiç bir yerden hiç bir yere ucuz olmadığı yaz döneminde “Ucuzluk” söylemini artırmak doğru değildir.

Öte yandan Pegasus için diğer tüm LCA ( Low Cost Airline) stratejilerinde olduğu gibi basitlik ve netlik çok önemlidir. Pegasus’un 3 kademeli fiyatlandırma stratejisinin de bu bağlamda yanlış olduğu kanaatindeyim. Kafa karıştırıyor, kendi öz vaatleriyle ters düşüyor. Bir fayda üretiyorsa da birisi söylerlerse sevinirim.

Şunu unutmamak lazım ki Apple’ın başarısını sağlayan şey salt ve rasyonel bir ürün farklılığından ziyade tüketici ile kurduğu duygusal bağdır. Bir MAC ve A, B, C, D markalarını kıyaslarken RAM ya da ekran kartından öte bir değer vardır.

Selamlar,

Bu başlığı, “Sex sells” ifadesinin yazılı her türlü metin için de geçerli olduğu gerçeğinden yola çıkarak atmadım. Başka bir gerekçesi var. Öte yandan pek çoğunuzun aklına Amerikan Apparel gibi kadın bedenini irite edici şekilde sergileyen markaların yürüttüğü pazarlama stratejisi ve bu çerçevedeki reklamları gelebilir. O da var tabi ama asıl mesele o değil.

Reklamcılık Harley Davidson gibi güçlü bir imajı olan markanın bile geçmişte yaptığı gibi rasyonel değil artık. Daha abartılı, daha gösterişli daha cüretkar.

Dücane Cündioğlu, “Siyaset ve pornografi birbirine çok benzer” der ve bunu siyasi liderlerin sex kasetlerini kast ederek söylemez. “İkisi de gerçeğin hakikatsiz tezahürüdür” der Cündioğlu. “Hakikatsiz tezahür” bugünkü yazının nedeni işte…

Seth Godin’in “Bütün Pazarlamacılar Yalancıdır” kidabını ilk gördüğümde üzülmüş ve şaşırmıştım. Şaşırmıştım çünkü bu şekilde ifade edilişiyle ilk kez karşılaşmıştım, üzülmüştüm çünkü ben de bir pazarlamacı olmak istiyordum. Ama yalan söylemek istemiyordum, halen de istemiyorum. Kaldı ki kendisine %100 katıldığımı da söyleyemem. Pazarlanan her ürünün içinde yalan yoktur. Gizlenen gerçekler, abartılan gerçekler, manipüle edilen zihinler olabilir, ama yalan olmak zorunda değildir. Hatta yalan, iletişimin bu kadar geliştiği bir ortamda bir markayı ihya etmez, rezil eder.

Bilirsiniz, pornografi de yalandır, çünkü “Hakikatsiz tezahür” dür. Gülse Birsel de siyasetteki pornografiden bahseden bir yazı yazmıştı seçim döneminde, İtiraf (Nymphomaniac) filminin sansüre takılmasıyla ilgili. Onun pornografi tanımı bana çok doğru geldi. Neden sadece cinselliğin abartılı tezahürüne pornografi diyelim ki? Başka şeylerdeki abartılı tezahürler neden bu kadar tepkimizi çekmiyor? Mesela Mahsun’un Beyaz Melek filmi ya da Çağan Irmak’ın hüngür hüngür ağlatmak için elinden geleni yaptığı Babam ve Oğlum filmi de hüznün pornografisi değil de ne?

Pazarlamanın ve reklamcılığın pornografisi tam da bu noktada dikkate değer. Özellikle bazı marka ve ürünlerde çokça karşılaştığımız hakikatsiz vaatler de reklamcılık camiasının pornografisidir. İkisi arasındaki benzerlik açıktır. İkisinde de başroldeki ürün (kusura bakmayın) ile ilgili bir sorun yoktur. O gerçekten vardır. Ancak onun imgelediği ve vaat ettiği şeyler gerçeğin çok ötesindedir. Örnek mi, alın size çokça örnek:

Yeni Magnum Pink & Black Reklam Filmi! | izlesene.com

Pazarlamada abartı vardır. Ancak yıllardır Magnum’un altı üstü bir dondurmayı haz gibi bir vaatle satmasını yadırgamamıştık. Birisi çıktı ve bunun ne kadar “Hakikatsiz bir tezahür” olduğunu gösterdi. Neyin peşindesin ey müşteri, dondurma mı yemek istiyorsun, haz mı istiyorsun? Bir dondurma sana ne kadar haz verebilir ki?

Panda – Magnum Rakip Reklam | izlesene.com

Bir başka örnek olarak fiziksel faydası hemen hemen hiç olmayan parfüm markalarının yürüttüğü iletişim stratejisi verilebilir. Axe’ın “Kızlar üstüne düşecek” mesajının da hakikatsiz bir tezahür olduğu kullananlar tarafından onaylanır sanırım. Bu reklamın pornografisi değil de nedir?
https://web.archive.org/web/20200201182755if_/http://www.izlesene.com/embedplayer/6797446

Axe nin Yasaklanan Reklamı | izlesene.com

Hele ki anneleri hedef alan ve çocuklara yönelik gıda ürünleri satanlar iyice “hardcore” hale getirirler olayı. “Çocuğun yemezse geri kalır, geri zekalı olur, kısa kalır” gibi mesajlarla satılan ürünler ne kadar hakikat içerir?

Aşağıdaki reklamı her izlediğimde RTÜK’ü arayıp şikayette bulunasım gelir mesela.
https://web.archive.org/web/20200201182755if_/http://player.vimeo.com/video/48734782

Finish ”Ev” Vedat Milor” from Dinamo İstanbul on Vimeo.

Gördüğünüz gibi bu reklamın yıldızı Vedat Milor, filmin hakkını vermiş. Arkasında bir hakikat var mı diye tereddüt bile etmiyor insan.

Duydunuz mu bilmiyorum. Yeni çıkan bir yasayla birlikte “Special K” gibi ürünler kendilerini zayıflatma vaatleriyle satamayacaklar. Ülker’in Keloggs Extra çıkarmasının temelinde de bu var zaten. Peki bu güne kadar yapılanlar? Ürün zayıflatmaya  yaramıyor ve 14 günde bilmem kaç beden incelmeyi sağlamıyorsa neden bu kadar zaman bu pornoyu izledik? Erotizm ve pornografiyi bir birinden ayıran bir çizgi vardır, reklamcılıkta ve pazarlamada bu çizgi nerededir? Nerede durur, rekabet kurulu ya da devletsel düzenleyiciler hangi noktada müdehale etmelidirler?

Daha dibine girilesi ve daha incelenesi bir konu bence bu. Ama şimdilik bu kadar. Pazarlama profesyonelleri olarak şunu sorun kendinize: Anlattığım şey hakikatli bir tezahür mü yoksa iletişim stratejim pornoya mı kayıyor?

İyi hafta sonları,

Selamlar,

Bir seçim arefesinde daha yazıp yazmamak konusunda tereddüt ediyorum. Siyaset, iletişimin, markalaşmanın ve pazarlamanın en güçlü örneklerini gördüğümüz ve marka tercihinin güçlü bir sosyolojik temele dayandığı hatta tercih edenler arasında güçlü taraflar yarattığı bir alan. O yüzden rasyonel düşünmek pek mümkün değil.

Daha önceki seçimlerde de seçim arefelerinde yazılar yazmıştım. Baykal’ın tutarsızlığının oy yerine sorun getireceğinden bahsetmiştim geçen yerel seçimler öncesinde. Çarşaflı kadınlara rozet takmanın oy değil algı karmaşası yaratacağına değinmiştim. 2011 seçimlerinde CHP’nin niye yine kaybedeceğini de yazmıştım. “Türkiye rahat bir nefes alacak” mesajını “Türkiye’nin derdi rahat nefes almak değil” diyerek yanlış bulmuştum. Seçim sonrasında pek çok kişi de bu noktaya değinerek mesajın yanlış verildiğini söylemişti.

CHP’nin siyasal iletişim konusunda pek başarılı olduğu söylenemez. Adaylarını açıklaması bile aylar sürüyor. MHP deseniz henüz komşu iki ilçedeki brandaları bile aynı formata sokmaktan aciz. Bu işi kim ne derse desin en iyi AK Parti yapıyor. Bu seçimlerde yine yapıyor. Darbeler yemesine rağmen yapıyor. CHP’nin kullandığı dış mekan reklamları bile 5 benzemez. Özellikle Sarıgül kendi kafasına göre iş yapıyor.

Bazı kişilerin AK Parti’ye oy verenleri salak, cahil ya da göbeğini kaşıyan adam gibi tanımlamaya devam ettiklerini görünce üzülüyorum. İnsanların bir torba kömüre oylarını sattığını düşünenler onları anlamaktan uzak oldukları ya da konduramadıkları için gerçekleri göremiyor. AK Parti seçmeninin daha az eğitimli olduğuna dair A&G’nin yaptığı araştırmaya karşılık, KONDA da eşit olduğuna dair bir araştırma yapmış. Öyle olma ihtimali yüksek ama ne önemi var ki? Demokrasi dağdaki çobanla şehirdeki üniversite mezunu öküzün oylarının aynı olması demekse neden bu konu gündeme geliyor? Daha eğitimli kişilerin daha doğru karar verdiğinin tasdiki ne? Daha doğrusu “Doğru karar” ne? Özellikle pazarlama ve ajans camiasındaki insanların AK Parti’nin çok oy almasına şaşırmasını kendi çekirdek kitleleri içinde “steril” bir hayat yaşıyor olmalarına bağlıyorum. Otobüse biner, sanayiye gider, Posta gazetesi okur ve Recep İvedik seyrederlerse belki AK Parti’ye oy veren kitlenin beklenti ve ihtiyaçlarını daha iyi anlarlar. İnsanların derdi kürtaj, alkol ya da ağaçtan çok daha başka. Türkiye’nin büyük bir kısmı istikrara oy veriyor. Bunu “AK Parti neden kazanır, CHP neden kaybeder?” kitabının yazarı Ateş İlyas Başsoy çok iyi dile getirmişti.

Siyasal marka tercihi pek çok marka tercihinde olduğu gibi bazı rasyonellere dayanır ama tüketim ürünlerinde olduğundan çok daha fazla irrasyonellik mevcuttur. Bu nedenle kişiler kendilerini ideolojik olarak yakın buldukları ve devlet/yerel yönetimden beklentilerine göre oy verirler. Geçenlerde birisi Twitter’da şöyle yazmıştı: Türk insanında kavramsal düşünme yeteneği zayıf, bu nedenle ona “Yol, köprü” gibi somut şeylerle gitmek gerek. Sahip olunması gereken bakış açısı tam olarak bu olmalı. Özgürlük kavramsal bir olgudur, yol ise somuttur. Başbakan ve AK Parti yönetimindeki tüm belediyeler rakamlarla icraatlarını insanın gözüne gözüne sokar. Öte yandan Haluk Mesci geçenlerde Başbakan’ın belediye başkanlarının önünde sahne alarak aday gibi görünmesini eleştirmiş.  Yerel seçimlerde aday çok önemli ancak AK Parti ne yapıp yapıp yerel seçimleri genel seçim havasına sokmayı başarıyor. Çünkü bunun da altında bir matematik var. 2009 yerel seçimlerinde %38,5 oy alan AK Parti 2011 genel seçimlerinde %50 oy aldı. Yani genel seçim havası AK Parti’ye yarıyor.

AK Parti reklamlarındaki mesaj da çok başarılı. “Lafa değil icraata bakmak” meselesin de matematiksel bir dayanağı var. Mevcut belediyelerden %49’u ak partili büyük şehirlerden ise %62,5’i. Yani icraat yapma insiyatifine sahip idari yöneticilerin çoğu (ne icraat yaparsa yapsın) AK Partili. Lafa değil icraata bakıldığında her halükarda AK Parti avantajlı. Hiç bir şey şans eseri ya da kazara değil.

CHP’nin geçen seçimlerde çizdiği ve bu seçimde de çizmeye devam ettiği “Pesimist” tablo ise hiç bir şey vaat etmiyor. Toplumun büyük kesimi manzarayı CHP’nin gösterdiği gibi görmüyor. Bu nedenle de vaat ya da mesaj yerine ulaşmıyor. İnsanlara yönelik yapacağınız en büyük iletişimsel yanlış “Sen yanlış tercih yaptın” demektir. Kimse tercihinin yanlış olduğunu kabul etmek ya da görmek istemez. Hiç bir zayıflama reklamının şişman kadın göstermemesi gibi reklamlarda karamsar ve kötü bir tablo çizmek, bu konuda genel bir mutabakat yoksa pek işe yaramaz.

Gezi Parkı olayları ve 17 Aralık darbesi gibi olaylarda AK Parti’nin güç kaybettiğini düşünenler olabilir. Şunu unutmamak lazım ki kendi kitlenizi birleştirmenin ve sadakati artırmanın bir yolu düşman yaratmaktır. AK Parti için yakın zamanda iki düşman türedi ve bu kendi kitlesinde çok ciddi bir bağlılık yarattı. Burger King – Mc Donalds savaşı gibi. Cemaat, ya da AK Parti’nin yine bir iletişim başarısı olarak “Paralel yapı” olarak tasvir ettiği kitle bir miktar azalmaya neden olsa da belki de çok daha geniş bir kitleyi hükümete sıkı sıkıya bağladı.

Tüm bunlardan ötürü AK Parti 25 Mart’ta çıkacağı iddia edilen kaset olayında da ayakta kalırsa seçimlerde %35-40 arası oy alacak. Fazlası var eksiği yok.

Geçenlerde Bauhaus’a girmiştim. Yapı marketlere giden erkekler, bujitericiye girmiş kadınlardan farksızdır. Kadınlara haksızlık yapmayalım, onlardan çok daha beterdir. İhtiyacı olsun olmasın herşeyi eller, bakar, dener ve sonrasında da pek çok gereksiz şeyle kapıdan çıkar. Yılda 1-2 kere kullanacağı kafaya takılan madenci lambasından tutun da evde onun açılabileceği hiç bir şey olmayan ince tornavida takımına kadar herşeyi almaya eğilimlidir o adam.  Takım üstelik, erkeklere satılan şeyler takımdır genelde. Çünkü bu sayede daha çok sayıda gereksiz şeyi, sırf sayısı ve çeşidi daha fazla diye, daha pahalı fiyata satabilirsiniz. Tek bir tornavidaya 10 lira vermektense %90’ını kullanmayacağı 10 uçlu bir tornavida takımına 15 lira vermeyi yeğler erkekler. Geçenlerde araç içi şarj aleti alırken şu 10 başlıklılardan aldıktan sonra kendime sormuştum: “Tamam şu uç senin telefon için ama geri kalan 9 taneyi ne yapacaksın?”. Sonra o da bozuldu, zaten doğru düzgün şarj etmiyordu, telefonu amuda kaldırmak gerekiyordu.

Geçen doğum günümden yakın zaman önce (o zamanlar müstakbel olan) eşimle bir AVM’deyiz. AVM’leri çok severim. İnsanın düşünecek çok vakti oluyor gerçekten. O alış veriş yaparken hayatı sorgulayabiliyorsunuz. Günlük koşuşturma içinde ihmal ettiğiniz insanları arayıp, düşünmeyi ihmal ettiğiniz konularda karar verebiliyorsunuz. Bu açıdan AVM’lerin sayılarının daha da artırılmasının, her yerin AVM olmasının faydalı olacağı kanaatindeyim. AVM’den çıktığında “İçeride düşünecek çok vaktim oldu, çok değiştim” diyen erkekler gördüm. Neyse… Eşim Mango’da gezinirken tam onun karşısına konmuş bir saatçide kendimi 3 tane saat alırken buluverdim. Eşimin uyarılarıyla gerçek hayata dönüp, birini bıraktım ama ikisini de aldım. Ancak satan adamın beni ikna ediş şekli müthişti. İlk saate 250 lira dedi. Hakkaten de kaliteli bir saatti ve piyasa ederi çok da aşşağı değildi. Sonra “Şunu da alırsan ikisini 350’ye bırakırım” dedi. Mantıklı gelmişti ve baktı ki benim daha giderim var. “Abi şu kahverengiyi de kahverengi kıyafetlerinle giyersin, 3’ünü sana 500’e bırakırım” dedi. Aklında hiç saat almak olmayan ben kendimi 3 saat alırken bulmuştum, eşim olmasa tezgahı almış, bunları yazmak yerine Optimum’da saatçilik yapıyor olabilirdim. Bir kadını asla bu şekilde ikna edemezsiniz. Erkek adama rakamsal bir avantaj sundunuz mu akan sular duruyor. Değerlendirme kriterleri bütünüyle “Kantitatif” oluyor ve mantıksız karar vermek konusunda çok başarılı bir robot haline dönüşüyor. Bir kadın sevmediği bir şeyi sırf avantajlı ya da sayısı fazla diye almaz.

6 arkadaş Ankara’da yaşadığımız zamanlarda seyyar satıcının birinden 6 tane kazak almıştık. Tanesine o zamanın parasıyla 3-4 lira vermiştik. Sonra yurda geldik ve paketleri açtığımızda kazakların yeni poşetler içine konmuş, eski, kolsuz, kolu bedeninden daha uzun kazaklar olduğunu görmüştük. Sırf avantajlı diye içini bile açmadan hangi kadın kazak alır?

Ve gelelim erkeklerin satın aldığı gereksiz eşyalar listesine. Harem’den sirkeciye gittiyseniz orada sırada, ya da trafikte kimin aldığında ne işine yarayacağı hiç belli olmayan şeyler satılıyor. Tüylü bir ok ve yay, maket bir gemi, madenci lambası, darbuka… ve daha niceleri. Belki siz de eklemek istersiniz.

Bu yazıya “Kerpiç Evlerin Konforunu Yaşayın!” başlıklı bir yazı için başlamıştım ama kontrolümden çıktı yazı, o da yarın öbür gün artık 🙂